Als de atronomen een model opstelden zonder een zwart gat, gingen de sterren in het centrum te traag in vergelijking met de waarnemingen. Als ze het zwarte gat aan hun model toevoegden, kregen ze snelheden die overeenstemden met de waarnemingen. Het zwarte gat is ook een bewijs dat dit object een gestripte kern is, zo stellen ze.

De stellaire snelheden die we verkrijgen, leveren ons een direct bewijs voor het feit dat er een soort van zwarte massa pal in het centrum ligt”, zei Pechetti.” Maar als het gaat om een ​​​​gestripte kern, dan moet er al een zwart gat aanwezig zijn, een overblijfsel van het kleinere sterrenstelsel dat in het grotere stelsel gevallen is.”

De onderzoekers spera che meer gestripte kernen te kunnen Observeren die mogelijk zwarte gaten met een intermediariire massa bevatten. Die bieden een gelegenheid om meer te weten te komen over de populatie van zwarte gaten in het centrum van sterrenstels met een lage massa, en om te ontdekken hoe sterrenstelsels opgebouwd worden uit kleinere bouwsels.

“Weten dat grote sterrenstels over het algemeen gevormd worden door het samensmelten van kleinere stelsels, maar deze gestripte kernen laten ons toe de details van die interacties uit het verleden te achterhalen”, zei Seth.

Gli studi dell’Università dello Utah, la John Moores University di Liverpool, l’Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics, la Michigan State University, il Leibniz-Institut für Astrophysik di Potsdam, l’Agenzia spaziale europea, il Max-Planck-Institut für Astronomie en het Observatoire astronomique de Strasbourg è gepubliceerd in het Giornale astrofisico. Dit artikel è gebaseerd open een persbericht van de University of Utah.